Dag 12 - Merzouga -> Woestijn

Na een redelijk nachtje in onze kasbah- een traditioneel fort dat veel weg heeft van een sprookjesachtig zandkasteel met uitzicht over de Woestijn, zijn we gaan douchen, hebben we ons ingesmeerd en ontbeten. Om 09:00 werd er op de deur geklopt. Het ontbijt zou tussen 8-10 zijn, dus ja wij waren lekker rustig aan aan het doen.
"Time for breakfast". In het restaurant bleek het weer een buffet te zijn, feest voor de kinderen want die vinden het heel erg leuk om zelf te mogen kiezen en pakken.
Danone Yoghurtjes, brood, de welbekende pannekoekjes en jam, honing en kaasjes.
Wij een kopje koffie en een schaduw plekje op gezocht (waar het dan evengoed nog 40 graden is).
Hassan, de eerste Afrikaanse Marokkaan, is super vriendelijk en regelt alles hier prima.
Hij komt even bij ons zitten met Zia (de hond) om alles door te nemen.
Om 18:00 vanavond moesten we klaar staan en we zouden tussen 18:00-18:30 vertrekken, afhankelijk van de exacte tijd van de zonsondergang. Die gaan we vanavond beleven vanaf een dromedaris.

Ter voorbereiding op ons avontuur hebben we nog even een tulband gescoord. Pascal had die van hem van Youssef gehad, wij hebben er alle drie 1 gekocht. Eigenlijk 75 dirham per stuk, nu 3 voor 170 gescoord :)
In plaats van de 5 dirham zakgeld voor als ze goed dronken, want dat deden ze gelukkig vandaag wel! 2 liter water gaan er bij Devinho minimaal in, Noé zat vandaag wel op de 1,5, het is ook zo ontzettend warm hier en als je denkt... YES! Daar is een windje, dan is het alsof er een warme föhn in je gezicht blaast, Haha!

Kinderen hebben zich omgekleed en van 10:30-13:00 gezwommen. Wij in de schaduw aan de rand gezeten.

Om 13:00 lunch besteld, alleen Hassan was spoorloos. De rest spreekt allemaal minimaal Engels dus toen Pascal wel iemand zag die Engels sprak en daarbij bestelde bleek het ook een gast te zijn. Hij was daar al langer en haalde iemand.
Ze hadden maar drie dingen, omelet, kebab of kefta. De kinderen een omelet en ik de kefta besteld. Pascal eet zoals inmiddels gebruikelijk een hapje van ons allemaal mee.

Na de lunch even 1,5 uur op bed gelegen op het heetste punt van de dag en met oog op vannacht, zal laat naar bed gaan worden en misschien niet of slecht slapen is dat niet zo'n gek idee.

Om 15:30 nog 1,5 uur gaan zwemmen en daarna gaan douchen en omkleden. Er werd geadviseerd om lange broek en lange mouwen aan te doen dus daar hebben we braaf naar geluisterd. Qua broek dan, want lange mouw hadden we alleen vest mee. Alleen Devinho had een korte broek aan omdat een spijkerbroek ons wat te warm leek en de zon toch al (bijna) onder was als we op weg gingen.

De twee rugzakken van de kinderen leeggemaakt en 1 gevuld met spullen en de andere met 5 stuks 1,5 liter flessen water. In de woestijn was namelijk niets aan drinken. Hassan was zo lief geweest die van ons in de vriezer te leggen zodat ze ijskoud waren en ook wat langer bleven.

Oké daar gaan we....
Devinho had zijn eigen dromedaris "besteld" en Pascal ging vanwege zijn inmiddels ontwikkelde angst om op dieren te rijden (olifant in Thailand en paard in Portugal) ook een eigen zodat hij zich niet bezig hoefde te houden met de kinderen maar zich echt kon concentreren op dit avontuur. Noé durfde nog niet alleen dus zat bij mij voor op. Er stonden er vijf klaar. 3 voor ons en 2 voor nog een Italiaans koppeltje die mee gingen.
Ons vertrekpunt was bij de Kasbah in Merzouga, een klein plaatste in het zuiden van Marokko dichtbij de grens van Algerije.

Toen we er eenmaal op zaten, de voorste, en het beestje begon te lopen vroeg ik me af....
Waarom hadden we dit ook alweer gedaan? Oh ja, reden genoeg: Merzouga is één van de poorten van de Sahara en de hoge zandduinen van de naastgelegen Erg Chebbi woestijn worden tot de mooisten ter wereld gerekend.

Ondanks dat het bloedheet is zijn de twee jonge gidsen vrolijk en sturen ze onze karavaan met behulp van Zia, de grootste leider die voorop loopt en werkelijk ALLES in de gaten houdt, moeiteloos door de duinen.

Wanneer we na een lang uur bij ons tentenkamp aankomen begint het al te schemeren en zijn onze billen inmiddels behoorlijk beurs. We moeten nog even wachtten op het eten omdat de jongens voor ons gaan koken. In de tussentijd vermaken de kinderen zich met een sandboard en glijden ze van de hoogste duinen af. Oefening baart kunst! Wij verwonderen ons over de prachtige omgeving... Nadat de jongens een heerlijke tajine voor ons klaar hebben gemaakt worden we naar het naast gelegen kamp(je) geleid waar een tafel klaar staat met 6 stoelen en kaarslicht. We smullen van de (smaakloze) soep, de smaakvolle tajine en kletsen wat met de Italianen. Als nagerecht kregen we nog meloen, waarvan de kinderen dan weer ontzettend gesmuld hebben. Na het eten werden we uitgenodigd rond het kaarslicht (omdat een kampvuur wat te warm zou zijn) op de grond te komen zitten. De trommels werden erbij gepakt en samen maakte we muziek en zongen we wat.

23:30, ik ben kapot en morgen hebben we nog een autorit naar Ouarzazatte op het programma staan. Het is overigens nog steeds behoorlijk warm. Heet. Overnachten in de woestijn koud? Wie dat ooit bedacht heeft is me een raadsel. Tijdens deze zomerse nacht is het in ieder geval alles behalve koud. Hoewel onze tenten comfortabel zijn besluiten we buiten op een matrasje te gaan slapen. Hier is het best comfortabel liggen en de hemel die zich met de minuut meer lijkt te vullen met sterren is prachtig om naar te kijken en bij in slaap te vallen.

Sweet dreams everybody!