Dag 17 - Essaouira -> Imlil
Blijf op de hoogte en volg Rebecca
14 Augustus 2017 | Marokko, Imlil
Hoe druk het normaal is in de medina, zo rustig was het nu, eigenlijk was bijna alles nog dicht.
We hebben twee ontbijtjes besteld, Pascal en ik eten toch niet zo veel. Wij het kopje koffie en de kinderen de verse jus. Eerlijk verdeeld.
Na het ontbijt zijn we terug gegaan naar (ahum) het hotel.
We hebben de spullen gepakt en zij naar de auto gelopen. Dachten dat het strand verder weg zou zijn maar het viel mee. Minuut of 6 rijden, parkeerplek gevonden en toen de kinderen omgekleed in een handdoek pashokje :)
Van 11:00-12:30 lekker gezwommen en gespeeld in de zee.
Tijd om te lunchen. We dachten wel "even" naar de medina te kunnen lopen, daar hadden we namelijk gister een frozen yoghurt ijsje gehaald en hadden ze ook allerlei gezonde smoothies, shotjes en healthy food.
De kinderen hebben een sandwich met brie, peer en walnoten genomen en ik met mozzarella en pesto. Een overheerlijke avocado, banaan, amandel smoothie erbij en na echt oprecht te hebben genoten van een keer een andere smaak zijn we aan onze tocht terug naar de auto begonnen.
Na 40 minuten lopen waren we er en zijn we rond 14:30 vertrokken richting het atlas gebergte met als bestemming Imlil.
In theorie zou deze rit niet zo lang zijn, 2:38 minuten gaf de navigatie aan, maar ook de slechte boodschap met een geel uitroepteken en de begeleidende tekst; "Uw route bevat mogelijk onverharde wegen."
We hadden gepland onderweg nog ergens een bakkie te doen en even te strekken maar besloten toch maat door te rijden. De kinderen vermaakte zich goed op de achterbank en des te eerder zouden we er zijn.
Een kleine plasstop voor Devinho net voor we de bergen in reden, net op tijd, want na 2 uur op een verharde weg rijden volgde 2 uur haarspeld bochten en onverharde zand of steen bergweggetjes zonder vangrails die af en toe wel heel smal werden...
Alles liep, op mijn berg-reisziekte na, redelijk voorspoedig tot we ineens linksaf moesten. Links? Nee onmogelijk. Een stijle, hele smalle, rotsachtige weg. Dus reden we rechtdoor. Dit was echt verkeerd en we moesten nog 4 kilometer dus lopen was ook geen optie. Buiten dat konden we daar niet parkeren. Na een paar km konden we draaien en hebben we toch een poging gewaagd. Achter een busje aan die toevallig dezelfde kant op moest. Als dat oude krot omhoog kon hier dan konden wij dat ook...
En zo bleek. Totdat.... er een vrachtwagen als tegenligger kwam. Die hadden we niet zien aankomen en aangezien we uiterst rechts naast een afgrond reden konden we niet verder uitwijken. Ondertussen stonden er ook nog een paar ezels en paarden tussen alle voertuigen in en kwam het halve dorp om te helpen.
Gelukkig komen er niet zoveel auto's daar waarop een meneer op ons raam klopte en vroegen of we naar Gite Tamsoulte moesten. Dit was de eigenaar van de Gite en kwam ons de weg wijzen. De motoren werden afgezet en ze communiceerde wat. Alle hulptroepen gaven aanwijzingen en na tien minuten kwam er weer wat beweging in en konden we door.
Nog twee kilometer verder en daar waren we. Even ontlading van alle adrenaline en daarna werden we wederom zeer gastvrij ontvangen door de eigenaar kregen we thee op het dakterras. Ook mochten we zelf een kamer uitzoeken, er waren er drie en blijkbaar allemaal vrij.
Het dakterras heeft een prachtig uitzicht over het atlas gebergte. Bijkomend van ons avontuur door de bergen werd ons gevraagd wat we wilde eten. Een tajine met kip, kefta, salade, soep.. Hij zou iets voor ons klaarmaken. Gelukkig maar want verder is hier heeeeeel erg weinig midden in de bergen. Inmiddels is het 21:30 en wachten we met knorrende maagjes op de tajine met kefta, tomaat en ui.
Daarna douchen en lekker slapen, moe van alle spanningen tijdens het rijden en de slechte nacht. Tot morgen allemaal!
-
14 Augustus 2017 - 23:59
Saskia:
Zo dan, wat een avontuur weer. Ik weet precies hoe het voelt om op die bergwegen te rijden, dood eng en het vreet energie. Fijn dat er een oplossing kwam. Slaap lekker, even bij tanken. X -
14 Augustus 2017 - 23:59
Saskia:
Zo dan, wat een avontuur weer. Ik weet precies hoe het voelt om op die bergwegen te rijden, dood eng en het vreet energie. Fijn dat er een oplossing kwam. Slaap lekker, even bij tanken. X -
15 Augustus 2017 - 08:15
Thea:
Wat een avontuur, verschrikkelijk. En de wetenschap dat jullie ook nog terug moeten zit me niet lekker. Stuur svp even een app als jullie weer op "veilige wegen" zitten. Ik zal niet echt veel terug appen omdat we met de 4 meiden in het Zuiderzeemuseum zitten. Maar hoor graag dat jullie veilig zijn, als ik niks hoor loop ik daar toch steeds over te denken. Ik zal blij zijn om jullie zondag weer veilig in mijn armen te sluiten. Maar gun jullie natuurlijk het allermooiste. Rij voorzichtig en nog veel plezier dikke kus voor allemaal. Xxxx<3 <3 <3 <3
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley