Dag 10 - Zeïda -> Tazouka

Vanmorgen heerlijk uitgerust wakker geworden om 7:00.
Dit hadden we echt even nodig! Rustig aan gedaan en rond 07:45 naar het restaurant gelopen om te FaceTimen met oma Thea.

Daarna heerlijk ontbeten, voor het eerst een ontbijt buffet dus we konden pakken waar we trek in hadden. Koffie, thee, yoghurt, melk, chocomelk, alles was er.
Na het ontbijt hebben de kinderen zich razendsnel omgekleed omdat ze nog even mochten zwemmen. Een half uur werd en uur en voor we het wisten waren we bijna 2 uur verder. Nog even de planning doorgenomen onder het genot van een café au lait. Devinho was wel een beetje brokkenpiloot want hij sprong in het water en kwam daarmee met zijn billen tegen de rand aan, hoe dan!? Ja eh, Devinho kan dat :)
Nu een mooie paarse plek op zijn billen en behoorlijk beurs.

Rond 11:30 zijn we uit gaan checken en ben ik richting Tazouka gereden, waar maar 1 accommodatie was. Dit was precies op de helft van Zeïda en Merzouga dus heb ik het geboekt.
Toen we bij het zwembad zaten kreeg ik een appje van Youssef met de boodschappen "Hey" en een Google maps coordinaten boodschap.
In de volgende app vroeg hij of we mee wilde lunchen. Ik bedankte hem vrienden, zei dat we zo tussen 13:30-14:30 aan zouden komen en onderweg wel ergens zouden stoppen.
Hij wenste ons een fijne dag en tot later.

Toen we na 2,5 uur rijden en 2x stoppen nog niets hadden zijn we maar door gereden, onder het mom van, droog brood hebben ze overal wel en is bijna op elke hoek van de straat te koop.
We gingen steeds meer de bergen in, verder van de bewoonde wereld.
Oh ja... er was maar 1 accomodatie te vinden. Vast niet voor niets!

Na kilometers in de bergen werden we een geitenweggetje naar links ingestuurd waar de bewegwijzering inmiddels alleen nog Arabisch was. Want tja, wat heeft een toerist hier te zoeken?

Eenmaal in de buurt "uw bestemming vind zich links van u".... eh... waar dan!? Heb ik Youssef (toch wel handig dat hij mij een appje had gestuurd) geappt om te vragen of hij de locatie wilde sturen.
Dat had hij al gedaan maar met een Apple telefoon Google coördinaten in de bergen vonden met E als internet ontvangst ging hem niet worden...
Zo doende stuurde ik hem mijn locatie maar door via Whatsapp om te vragen of we wel in de buurt waren? Nergens hingen bordjes en de huisjes leken allemaal zo goed als onbewoond.

We hebben de auto stil gezet en gewacht, tot er een aardige, jonge jongen al zwaaiend naar onze auto kwam lopen en ons begeleide naar zijn gekleide huis. Auto voor de deur, privé parkeerplaats en gratis. De gegevens op booking klopte een keer :))
Hij stelde zich netjes voor en liet zijn huisje trots zien. De jongen sprak heel goed Engels, fijn een keer te kunnen communiceren!

We kregen de grootste kamer (voor de verandering) in plaats van de geboekte 2 persoons (met bedden aanschuiven was aangevraagd) dit was beter voor ons gezin zei hij. Al direct het gevoel dat het hier goed zat. Ander karakter, andere mentaliteit. Het voelde goed en oprecht.
We hebben onze spullen neergezet en hij vroeg of we lekker geluncht hadden. Pascal vertelde dat we onderweg wel gestopt waren, maar bij het ene hadden ze niets en bij het andere was een broodje kaas al 70 dirham, belachelijk duur dus hadden we overgeslagen.
Hij liet het even voor wat het was maar las de lichaamstaal van de kinderen die ons vroegen wanneer we gingen eten en waar omdat ze best trek hadden.
Het was inmiddels 15:45 en we hadden alleen ontbeten om 08:00.

Hij vroeg of we lunch wilde. Uit beleefdheid zeiden we dat het wel goed kwam, misschien wist hij ergens waar we brood of een pannekoekje konden halen? Nee niet hier in de buurt...
Hij verontschuldigde zich wel 10x dat hij ons nu geen lunch kon aanbieden omdat we hadden gezegd dat dat niet nodig was. Zijn moeder was bij zijn zus op bezoek, ver buiten het dorp en hij had niets in huis..
Wait, i will make you something!
Hij keek in de koelkast en heeft daadwerkelijk alles wat er nog in huis was voor ons gepakt en klaargemaakt.
Eerst kregen we water en uiteraard Marokkaanse muntthee. Dit keer met groene thee. Een stuk zachter en minder bitter. Toen kwam er korrelig brood, smaakt een beetje naar maizena, niet bijzonder lekker maar ook niet vies. Maarrr... we kregen ook nog heerlijke cake/tulband. Die was zo super lekker dat we baalde dat hij op was!
We doen namelijk steeds ons best om iets te laten staan, dat is netjes en daarmee geef je aan dat je genoeg gegeten hebt en dus geen trek meer hebt. Deze cake was te lekker om iets van te laten staan dus besloten we ter plaatse dat "iets" van het eten laten staan voldoende was en het niet perse van alles wat moest zijn. De cake was op!
Dachten we hiermee onze lunch wel binnen te hebben kwamen er overheerlijke gevulde gebakken pannekoekjes met groente en kruiden binnen.
Onze boeren kindjes (en ik zelf ook een beetje) trokken hun neusjes op en zeiden in koor: eh papa? Dat is voor jou! Van ons moeten ze altijd een stukje proeven dus scheurde we een stukje af wat op hun schoteltje eens deskundig geïnspecteerd werd. Na het onderzoek en de niet meer te verifiëren groentes werd er een hapje genomen en al snel waren ook deze heerlijke, verse, warme heerlijkheden zo goed als op.
Hij vertelde tijdens het eten nog even dat hij nog pannenkoeken aan het bakken was voor de kinderen en ja hoor, een paar minuten later stond er een bord vol pannenkoeken, een schaaltje honing en twee punt kaasjes (dat eten ze hier veel) op tafel.
Wat een gastheer! Hij kwam er zelf gelukkig ook even bij zitten en we hebben heerlijk gekletst met hem.

Na de uitgebreide verlate maar oh-zo-lekkere lunch zijn we even gaan uitbuiken en wilde hij zelf ook even chillen.

Hier in de bergen kijken wij uit op een ruïne van een kasteel. Pascal vroeg of we deze konden bezoeken? Ja dat kan zeker. Je kunt er zo naar toe lopen, het is een makkelijke weg en veilig.
Pascal vroeg of hij mee wilde lopen en gelukkig wilde hij dat. De kinderen vinden hem ook erg leuk en willen steeds naast hem zitten of dat hij mee gaat.

We hebben uitgebreid de verhalen aangehoord over het dorpje en andere culturele vraagjes over Marokko. Wat een aardig en oprecht liefdevolle,
ruimdenkende jongen!

Na een warme wandeling van een uurtje terug naar het huis. "Mama" was nu ook thuis. Youssef woont hier met haar en zij had boodschappen gedaan voor het diner. Noé was overhit en wilde een ijsje. We vroegen of er iets enigszins in de buurt was, gelukkig was dat zo. Op twee km afstand een tankstation. Gelijk sprongen de kinderen een gat in de lucht en vroegen of hij ook mee ging een ijsje eten. Dat wilde hij wel.
We kochten water en ijsjes en eenmaal terug in het huis kwam ik ook in de keuken. Ze hebben het duidelijk niet breed hier, maar doen hun best met alles wat ze hebben.

Er arriveerde een nieuwe gast. Een Franse jongen, Steven, die vanuit Parijs met de trein een snellend heeft geboekt sn een tweedehands mountainbike voor €100 heeft gekocht in Spanje (Barcelona) en nu per fiets Marokko door crost. Hij heeft ongeveer dezelfde route als ons gedaan, maar dan per fiets, Hoe cool is dat!
De rest van de avond hebben we muziek gemaakt, gelachen, gekletst en oma weer even gefacetimed om te laten zien waar we terecht waren gekomen.

Om 21:00 nam hij ons mee via de zelfde gekleide trap waarvan de ene tree groter was als de andere, naar het dak. Het was pikken donker en ondanks de wolken schenen er een laat mooie sterren. Er stond een aangenaam (warm) windje op het dak en toen Youssef vroeg of we hier anders wilde eten was dat snel besloten. De boel werd verhuisd, tafel, dekens en kleden naar het dakterras en om 21:30 was het eten klaar. Een prachtig opgemaakte schotel met rijst, groente en aardappels. Daarnaast nog weer andere hartige gevulde pannekoekjes gebakken in honing en daardoor een heerlijk korstje. Ook had ze een heerlijke tajine bereidt, onze eerste!
Er zat kip in en groente. Je eet het met brood, als een soort roti met pannenkoek. Je pakt een stukje brood, opent het met je handen en vult het vanuit de tajine met je handen.

Onze boeren kindjes hebben nog nooit zo goed (en laat) gegeten en tot 23:30 hebben we super knus met zijn 7en op het dak gezeten en genoten van alle kleine dingen.
We zijn echt super dankbaar dat we hier per toeval terecht zijn gekomen. Voor de prijs van een luxe hotel in Marokko zitten we nu in een van stront gemaakt huisje, zonder airco, zwembad, warme douche en normale bedden, MAAR, we zouden niet anders willen! Wat een ervaring.

Precies om zulke ervaringen wil ik geen all inclusive vakantie met entertainment voor de kinderen, maar deze geweldige herinneringen maken die ze hopelijk rijk maken van geest en nooit meer zullen vergeten.

Het is 00:15, wij gaan een poging doen te slapen.... Sweet dreams peeps! ❤️