Dag 20 - Bangkok

Een drukke en vermoeiende laatste dag, maar deze hadden we niet willen missen!

Vanmorgen waren we rond 08:00 wakker en hebben we ons maar snel aangekleed om te gaan genieten van ons laatste dagje Thailand.
We zijn beneden in het restaurantje gaan ontbijten. Waar we nu zitten is een klein "airport" hotelletje en schijnt maar 10 minuutjes rijden te zijn naar de luchthaven. Greenwood had dit geregeld en het is allemaal prima hier. De bedden waren ook redelijk zacht voor thaise begrippen dus we hebben goed geslapen.
Het ontbijt was niet te uitgebreid maar dat is ook niet nodig. Er lag brood, er stond een toaster en er waren twee soorten jam, wat cereals en verder voornamelijk rijst met kip, volgens mij eten ze dat hier de hele dag door! Gelukkig was er ook koffie en thee dus we konden de dag goed starten.

Rond 09:30 zijn we naar de tempel gelopen die hier in de buurt zou moeten zijn. We gingen erheen met de mooie gedachte om een wens te doen dus dat hebben we dan ook gedaan.
Na 10 minuutjes lopen kwamen we aan bij de tempel. Het was een gigantische tempel met nog heel veel bij gebouwen. Het was me er een drukte vanjewelste. Verkeer erheen stond vast,heel veel verkeers- regelaars om het enigszins te beperken.
Maar ook bij de tempel zelf, honderden monniken, veel mensen en buiten ook drukte en slingers.
Na een tijdje in de rij te hebben gestaan hebben we bloemen, wierook, kaarsjes en bladgoud gekocht en deze na nog langer in de rij te hebben gestaan geofferd aan boeddha en de wens gedaan.

Pascal wilde heel graag een boeddhistische vlag dus daar zijn we naar op zoek gegaan. Hij had gedacht deze hier wel te kunnen kopen, maar dat bleek nog lastig. Na vier mensen te hebben aangesproken bleek de taal weer het grootste obstakel. En zelfs met de vertaal app (die ons echt al heel vaak op weg heeft geholpen!) kreeg hij geen concreet antwoord.
Ondertussen waren wij bijna uitgedroogd en terwijl Pascal rondliep en verder zocht naar waar hij de vlag misschien kon kopen zocht ik een winkeltje of iets om water te kopen.
Dat bleek niet nodig want we kwamen bij een overdekt open lucht "restaurantje" terecht waar we door verschillende Thai naar toe werden gebracht/getrokken. Eat! Eat! Al wijzend en Thais sprekend werden we naar tafeltjes geleid en moesten we eten. Nadat we dit meerdere keren vriendelijk hadden bedankt en eindelijk los gelaten werden door deze lieve Thai (dit is nou de gastvrijheid en vriendelijkheid waarvoor je hier onder andere bent), waren we even verderop weer ergens beland waar ze drinken inschonken.
Omdat wij nu echt dorst hadden gekregen gingen Devinho en Noé even kijken en werden we vanaf de kant vooraan in de netjes gevormde rij gezet met z'n drietjes. We mochten kiezen uit 5 verschillende kleuren drankjes die daar in kannen stonden. Van roze, tot paars, geel en twee kleuren bruin. Dit bleek melk met een smaakje te zijn, aardbei, bosvruchten, banaan en cacao. De laatste bruine bleek ijskoffie.
Toen ik namelijk mijn portemonnee pakte om het drankje wat de kinderen hadden gekregen te betalen werd ik heel hard uitgelachen. No! Free! Free! De kinderen (dit maakt ons zo trots-geheel volgens gebruik met de handjes bij elkaar en hoofdje voorover) en ik bedankte vriendelijk in het Thais en wilde weg lopen, maar ik werd aan me arm getrokken wat ik wilde drinken." You drink! You drink" Ik gebaarde dat dat niet nodig was, maar waarop werd gelijk gereageerd; "You like ice coffee?". Omdat ik hier regelmatig ijskoffie drink knikte Devinho gelijk Ja en voor ik het wist had ik ook een beker gevuld met ijskoffie en ijsklontjes in mijn handen.
Wat een heerlijke mensen hier! Dit hadden we echt even nodig.

Terwijl we op een opstapje tussen de lokale genoten van ons verkoelende drankje en weer een beetje bijkwamen van deze slopende hitte (35 graden, geen pretje met slenterende kinderen!) kwam Pascal ook weer aan. Helaas niet geslaagd voor een vlag dus ook maar wat te drinken gehaald. Ondertussen zijn we nog 4-5x door verschillende Thai meegevraagd voor het eten en ook de kinderen zijn al 3x meegenomen om te eten, maar aangezien we net ontbeten hadden konden we echt nog niets kwijt in onze maag.

Terwijl we op het trapje zaten en genoten van deze bijzondere tempel en mensen, bleken zij niet de attractie maar wij... een groep met zeker 100 vrouwen, in het wit gekleed, raakte Devinho en Noé stuk voor stuk aan. De ene wilde een handje, de ander kneep weer even in een armpje.
Devinho en Noé zeiden we allemaal netjes gedag in het Thais en dan werd de lach, die ze toch al op hun gezicht hadden, nog groter.

Ondertussen zocht een Thaise meneer al een aantal keer contact met Pascal. Met twee woorden Engels is er niet echt wijs uit te worden maar uiteindelijk probeert Pascal bij hem uit te vinden waar hij zo'n mooie vlag kan scoren, met wat foto's en wijzen en weer de vertaal app verwees de meneer ons naar winkeltjes verderop.
Toen we ons drinken op hadden zijn we daarheen gelopen en inderdaad in die straat was een winkeltje waar buiten een emmer stond met wat vlaggetjes. Helaas niet de juiste maar nadat Pascal de foto liet zien kwam mevrouw een paar tellen later terug met de juiste vlag in groot formaat voor maar 70 baht. Mooi! Geslaagd!

Omdat we vandaag nog wat souvenirs wilden kopen en hier niet veel meer was dan een paar marktkraampjes met verse groente, fruit en kruiden, zijn we aan de grote weg gaan staan wachtend op een taxi. Gelukkig zaten we daar snel in, airco aan en weer even bijkomen van de warmte.
Het maakte ons niet zoveel uit waar we heen gingen, een winkelentrum, daar zouden we vast slagen. En dus vroegen we om “shoppingmall”, maar we hadden niet echt het idee dat het werd begrepen. In een kwartier werden we naar een stationnetje gereden waarna we dus zelf de trein konden pakken naar het centrum. Dit had ik ook al gelezen in het informatie boekje van het hotel dus was niet helemaal nieuw. Blijkbaar was het te ver met de taxi, of heel aardig mee gedacht, te duur. De trein was 40 baht per persoon tot de laatste halte, welke het centrum zou zijn. Kinderen waren halve prijs dus voor 120 baht zaten we tien minuten later in de trein.

Daar aangekomen, bleek het niet echt een centrum te zijn wat we hadden verwacht en gehoopt. In de nabije omgeving zagen we niets dus zijn we maar rond gaan vragen. Onderweg meerdere malen gevraagd want na 15 minuten lopen hadden we de “shoppingmall” die hier zou moeten zijn, nog steeds niet gevonden. We zijn na 20 minuten slenteren in de hitte even gestopt bij een hotelletje met airco. Daar hebben we wat gedronken en de kinderen een broodje gegeten.
Daarna konden we er weer even tegen aan. Pascal heeft nog iets bij een straat tentje gegeten en we belanden onderweg in een gezellig marktje. Dat liep een stuk leuker en na 10 minuutjes zagen we het grote winkelcentrum.
Helaas bleek eenmaal binnen dat het voornamelijk elektronica was wat er te koop was. Ook een gedeelte aan kleding maar in ieder geval een boeddha's of andere leuke souveniertjes.
We besloten hier dus maar weg te gaan want slagen voor de laatste kaootjes ging hier niet lukken. Wel heb ik nog een leuk jurkje gescoord voor 100 baht! Noé ook een nieuw jurkje voor 200 baht, zodat ze er helemaal mooi uit ziet als we terug vliegen en aankomen in Nederland.

We vroegen aan een scootertaxi chauffeur of er iets in de buurt was, maar dat bleek niet zo te zijn. Hij hield een taxi voor ons aan welke hij in het Thai vertelde waar we graag heen wilde. Ergens waar we boeddha's konden kopen! De taxi's bleken de meters niet aan te zetten vandaag omdat er overal verkeers- chaos was, later bleek waarom.
Zonder meter wilde wij niet met de taxi, want ze noemde erg hoge bedragen voor de 6 km die het verderop was volgens de scooter chauffeur. Hij heeft de naam van de buurt waar we heen wilde voor ons opgeschreven en we zijn opzoek gegaan naar een TukTuk die we gelukkig al snel vonden.
Deze chauffeur sprak best goed Engels en bracht ons voor een eerlijke prijs naar de gewenste buurt. Toen we daar aankwamen, bij een heel groot plein, was het me er een drukte vanjewelste. Overal soldaten, mensen in pak, brandweer wagens, slingers en heel veel mensen.
We zijn op zoek gegaan naar winkeltjes maar behalve de kleine winkels waar de Thai zelf hun offer boeddha's kopen en andere emmers gevuld met offer spullen verkochten ze hier niets. De Boeddha's waren hier omgerekend €30-50 per stuk van heel klein tot klein formaat. Niet echt een leuk bedrag voor een kadootje en dus zijn we maar weer verder gaan zoeken. Na 30 minuten rondkijken bleek hier ook weinig te zijn en nadat we 5 TukTuk chauffeurs hadden gevraagd naar een “souvenir shop” bleek dat erg ingewikkeld. We hadden de hoop al bijna opgegeven en als ik niet zoveel van de mensen had gehouden waarvoor ik iets mee heb genomen dan hadden we allang terug gegaan naar het hotel, maarrr.... de 6e TukTuk chauffeur sprak Engels, was super vriendelijk en wist een grote, betaalbare souvenir shop! Wij blij ingestapt. Het was nog best een stuk rijden en hij vroeg maar weinig geld. Het leek ons een eerlijke en oprechte kerel die ook erg geïnteresseerd was in ons.
Hij vertelde ons ook dat het vandaag “Mums-day” was, de moeder van de koningin was vandaag jarig en dat werd groots gevierd met festivals en andere bijeenkomsten.

Toen we aankwamen sloeg de twijfel toch toe. Een achtergelegen (niet in een winkelstraat) groot pand waar we echt pal voor de deur werden afgezet en bekeken werden tot we binnen waren, Toen we één stap binnen zetten werden we gelijk opgehaald door een mevrouw die ons meenam naar een hele verdieping met allemaal sieraden. Toen we vertelde dat we daar niet in geïnteresseerd waren maar een boeddha en wat andere souvenirs op zoek waren werden we meegenomen naar boven. Gelukkig bleek alles niet voor niets en werd de twijfel daar weggenomen. Eindelijk een verdieping vol met mooie en betaalbare spulletjes. Wat wel heel irritant was is dat we niet echt rustig konden kijken omdat we mevrouw in kwestie geen twee meter bij ons vandaan bleef en ons overal achtervolgde. Op zich begreep ik dit heel goed want alarmsysteem of iets was hier niet, maar toch.. Erg relaxt was het niet. Na een uurtje rondlopen eindelijk geslaagd voor alles.
Toen we buiten kwamen bleek de TukTuk chauffeur op ons te hebben gewacht. Misschien niet alleen op ons, maar ook op zijn deel van de winst. We weten het niet, maar hij was wel oprecht vriendelijk. Wilde ons nog gratis naar de Skytrain een lift geven zodat we terug konden, maar dan moesten we overstappen en daar hadden we eigenlijk geen fut meer voor. Hij heeft dus een taxi voor ons aangehouden en we zijn rechtstreeks naar het hotel gegaan. De kinderen wilde heeeeel graag zwemmen. Hier vroegen ze al de hele dag om en ze waren best lief en geduldig geweest de hele dag dus toen we om 17:00 terug kwamen in het hotel is Pascal even gaan liggen en ben ik een half uurtje gaan zwemmen met de kinderen. Daarna lekker gedoucht en toen richting restaurantje aan het einde van de straat gelopen. Onderweg zagen we de dame van de was nog steeds druk bezig met het strijkwerk. Er lag nog een hele berg en om 19:00 zouden we het ophalen, inmiddels was het al 18:30. We hebben iets kleins gegeten en zijn toen weer terug gelopen. Pascal is gaan informeren bij de was en ik heb de kinderen in bed gelegd. Ze sliepen rond 19:45. Wij waren van plan tegelijk te gaan slapen want om 23:00 kwam de shuttle service ons ophalen voor de rit naar het vliegveld.

Uiteindelijk ben ik alvast gaan douchen en kon Pascal de was om 21:00 ophalen. Het was wel iets meer als verwacht. Ze hebben het laatste uur met 3 vrouw sterk staan strijken en vouwen en het prijskaartje was iets verhoogd met 1000 maal excuses, maar wij waren blij en zijn maar snel gaan slapen want we hadden om 22:30 de wekker. De schone was inpakken, uitchecken en gaan.
Om 23:00 precies stonden we beneden maar dit bleek te vroeg. De shuttle was onderweg werd ons vertaald maar om 23:15 was er nog niets.. Hehh, dat kwartiertje hadden we heel graag langer geslapen! Uiteindelijk om 23:30 vertrokken en om 23:45 stonden we bij de balie.
We waren al online ingecheckt en hadden dezelfde stoelen in het middenpad op rij 9 als op de heenweg.

Wij zijn er klaar voor, op naar Nederland!