Dag 20 - Marrakech -> Essaouira

Even een kort verslag, ondanks dat het een enerverende dag was.
Ondanks dat we hadden verwacht dat Marrakech een drukke en dure stad zou zijn vonden we het er allemaal heel leuk.
We werden wakker rond 8:30, opnieuw, want het was erg warm ondanks dat er een airco was en het huis geen ramen had. Pas rond 3:00 bedacht ik het raam (naar de "overloop") en deur open zetten misschien handig zou zijn, en dat was het. Buiten was het namelijk afgekoeld en alles was open vanaf het dakterras. Pascal en Devinho sliepen samen buiten en Noé en ik in bed op 1 hoog, gister namelijk opnieuw een bedbug gevonden beneden dus daar zijn we maar niet gaan liggen.

We hebben een plekje gezocht om te ontbijten en daarna op het grote plein in Marrakech een glas verse jus gekocht voor 4 dirham! Dat zijn nog eens leuke prijsjes! Mocht je trouwens toe zijn aan een (nieuw) kunstgebit... kant en klaar voor een paar dirham. Het kan, in Marokko!

Na het ontbijt even een uurtje in het huisje geweest, alles netjes gemaakt en de eigenaar de sleutel terug geheven van zijn appartement. We zijn rond 11:00 richting (weer een ander) plein gelopen omdat daar gister allemaal koetsen stonden met paarden ervoor. Het leuk ons leuk om daarmee naar het nieuwe centrum te gaan. Leuk bleek het helaas niet... Na eerst tien minuten onderhandelen kregen we de prijs van 180 bij de eerste naar 60 dirham bij een andere, die overigens ook met 150 begon.
We stapte in de koets maar na 2 minuten vond ik het al niet leuk meer, alhoewel ik besef dat ik me in een andere cultuur begeef kan ik het moeilijk verkroppen hoe ze hier met dieren omgaan. Hij bleef dat paard maar slaan terwijl hij prima liep, rende zelfs en niets verkeerd deed.
Hetzelfde hebben de kinderen (en ik ook) met de overvloed aan kittens hier, ze worden gewoon weggeschopt door de straatkinderen als een stuk speelgoed. Ze kunnen daar beide zo boos om worden.

Na een minuut of 5 werd ook Devinho wat stiller en na 10 minuten gingen zijn ogen tranen en werd hij benauwd. We waren over de helft dus probeerde we; houd nog even vol!
Toen we aan het begon van het centrum haastig uitstapte leek hij met de minuut achteruit te gaan. Hij kreeg amper adem, zijn hart bonkte drie keer zo snel als normaal en onder zijn ogen was het dik en het traande.
Hij raakte lichtelijk in paniek dus besloot Pascal hem te coachen met ademhalen en haastte Noé en ik ons ondertussen voor een flesje water.
Hij strompelde een paar meter vooruit, daar was namelijk een Starbucks met airconditioning waar we hoopte dat het beter zou gaan.
We weten dat Devinho (heftig) allergisch is voor paarden maar normaal zou hij er in de buitenlucht, op zo'n grote afstand en zonder ze aan te raken niet zo'n heftige aanval van moeten krijgen.

In de Starbucks kon hij niet zitten want dan kreeg hij geen lucht, Pascal is naar de dichtstbijzijnde apotheek gerend, gelukkig zaten we echt midden in het centrum
En dus was dit nog geen 200 meter verderop. We hadden ventolin en allergie pillen mee, uiteraard, maar we ruim 20 minuten verder op in de auto. Daar was nu absoluut geen tijd voor.
Dus ventolin en loratadine gehaald voor een prikkie en zonder recept verkrijgbaar. Nog netjes een factuur op naam erbij ook!
Gelukkig kreeg hij na 4 puffen en een pilletje langzamerhand weer een beetje lucht, kon hij na een half uurtje weer zitten en even bijkomen.
Daarna voelde hij zich wel beter qua benauwdheid maar ook steeds beroerder worden dus besloten we na een korte noodzakelijke plas stop en supermarkt stop voor vuilniszakken (die supermarkt gaan we namelijk niet meer vinden) direct naar de auto te gaan. Dit keer met taxi terug.
Een grande taxi van het "grote centrum" naar de medina was 50 en een kleine 20, alleen mag deze maximaal 3 personen vervoeren en hier houden ze zich strikt aan.
Dus scoorde we twee petit taxi's welke ons naar de parkeerplaats van de auto brachten.

Snel ingestapt in de airco en richting Essaouira gereden. 2:10 rijden over de tolweg, maar Pascal was even in de war met blauwe en witte bordjes. De witte was toch de tolweg (en dus de snelste), of was het nou toch blauw?
Te laat! Het witte bordje gekozen betekende een B-weg die er een flink stuk langer over deed.
13:30 waren we weggereden uit Marrakech en 16:30 bereikte we ons hotel in Essaouira.
André, een blanke man, de hoteleigenaar begroette ons uiterst vriendelijk en met veel humor.

Eerder had ik al met hem gemaild, over de aankomst (gister en eergisteren) maar in de auto ook al even snel met de vraag of er eventueel een dokter hier in de buurt van het hotel zou zijn mocht het slechter gaan.
Bij aankomst bleek al snel dat hij gebeld had met een lokale particuliere arts en hem het verhaal had voorgelegd. Mocht het nodig zijn konden we tot 18:00 bij hem aankloppen.
We hebben het nog even aangekeken maar aangezien de hoofdpijn (ondanks het vele water drinken) en de pijn op zijn borst aanhield wilde ik er liever nog even naar laten kijken.
Ik had in Marrakech ook al de "Vakantiedokter" geappt en die gaven ook het advies als het mogelijk was even een lokale arts te bezoeken. Dit adviseren ze niet zomaar.

Pascal en Noé bleven in het hotel waar ze al snel in slaap viel en Devinho en ik stapte in de auto op zoek naar een dokter in een land waar adressen niet bestaan. Hij raadde ons een taxi aan maar eigenwijs als ik ben weigerde ik die. We hebben een auto EN een navigatie systeem. De hotel eigenaar dacht vast iets in de trant van.. -dan moet je het zelf maar weten...-
Op een papiertje had ik de straatnaam en met de uitleg van de behulpzame hotel meneer moest het lukken.
Let op een bank en bordjes "Marco telecom", ik probeerde nog een grapje dat je die bordjes hier iedere 50 meter ziet, maar hij gebaarde me het goed in mijn oren te knopen en te onthouden.
Later bleek dit inderdaad de gouden tip en hadden we het snel gevonden.

Toen we binnen kwamen opperde ik dat ik wel graag een bonnetje / factuur wilde. Niet wetend dat hij boos zou worden. Dit was zijn werk en hij wilde Devinho graag helpen. Hij bedoelde het goed, bleek achteraf. En vroeg zich vast af waar ik me zo druk om maakte, 80 dirham, sjonge...
En inderdaad, 7,60 voor een doktersbezoek.
Gelukkig was ik goed voorbereid en had ik Youssef al om hulp gevraagd. Aan hem had ik uitgebreid verslag gedaan inclusief tijdstippen en klachten toen en nu en gevraagd het te vertalen naar het Arabisch, mocht de arts geen Engels spreken. Dit bleek zo, mijn Frans is hier niet goed genoeg dus ik was blij dat ik hem dit nog kon laten lezen als back up zodat er geen misverstanden waren.

80 dirham armer, een receptje en een bonnetje voor de verzekering met naam, bedrag EN stempel van arts rijker, stonden we een kwartier later weer buiten.
Auto uit een beknelde parkeerpositie met 2cm voor en 2cm achter ruimte gehaald (goh, daar zijn die achteruit rij camera's dus goed voor!) en op naar de apotheek.
De arts hoorde dat het niet goed ging met zijn longen en zei dat we nooit meer deze medicijnen moesten geven als het zo heftig was.

Bij de apotheek haalde we pilletjes die hij twee keer per dag moet nemen en speciaal voor astma zijn en ook prednison tabletjes mocht hij het plots weer benauwd krijgen. Als hij een aanval had is dat wat we hem echt direct moeten geven, dat doet zijn luchtpijp doen slinken, anders kon hij stikken.
We zijn niet van plan nog paarden op te zoeken, maar ik heb voor €5,00 alle medicijnen braaf meegenomen bij de apotheek.

Bij het hotel terug rond 18:15 hebben we Noé wakker gemaakt en zijn we naar de medina gelopen. Ongeveer een half uur lopen en inmiddels kennen we de weg een beetje in Essaouira.
Op de heenweg zagen we al een kermis attractie achter een afgezet stuk met hekken..
Eerst even eten. Ook wilde Devinho heel graag een Kadootje kopen voor Pascal omdat hij het grootste deel van de reis heeft gereden en dat zo goed heeft gedaan!
Het werd een armbandje met in hef Arabisch D hartje Papa.

Na het eten en kadootje kopen terug gelopen en de dag leuk afgesloten met een stop op de kermis.
De entree tot het afgezette stuk is 2 dirham per persoon. Hiermee scheiden ze de hangkindjes die er niets te zoeken hebben met gericht publiek dat hier komt om geld uit te geven en plezier te hebben.
De sfeer was super goed. Ondanks dag het koud was en ik daar in mijn korte broek en hemdje liep, werd ik door niemand gek aangekeken. Iedereen lachte vriendelijk en moeders bleken moeders, met hoofddoek of zonder, met djelleba of in korte broek, we genoten van onze lachende kinderen en knikte vriendelijk naar elkaar.
Een attractie kost 10 dirham per kind en aangezien er maar 3 "echte" attracties waren mochten ze overal in. Groot feest!
Het werd kouder en kouder en later en later dus zijn we om 22:30 terug gelopen naar het hotel.
Voor het eerst een bad... oké dus ook nog even een kwartiertje in bad en dan heeeel snel tanden poetsen en slapen!

Inmiddels liggen de kindjes heerlijk te knorren en ga ik (00:002) nu ook. Morgen rijden we vroeg naar Cassablanca zodat we daar alles op 60 graden kunnen wassen en schoon kunnen meenemen. Mocht dit niet lukken dan nemen we wat nog niet gedaan is in quarantaine mee in vuilniszakken en stoppen we het thuis gelijk in de wasmachine zonder het eerst uit te pakken. Moet lukken! Zeker omdat we verder geen beestjes gezien hebben en de koffers altijd ergens op en ver van de besmette plaatsen af hadden, het is dus voor de zekerheid omdat je het eenmaal thuis echt niet wil hebben zo'n uitbraak.
Ik heb voor we vertrokken net een nieuwe matras besteld die maandag geleverd wordt dus liever niet :))

Slaap lekker allemaal, morgen laatste en saaie dag voor een verhaal denk ik maar wie weet!