Dag 12 - Daegu

Vanmorgen uitgerust wakker geworden in onze luxe kamer rond een uurtje of 08:30. We hebben nog even lekker gechillt en zijn om 09:30 naar beneden gegaan voor het ontbijt. Nou ja... Als je het een ontbijt kunt noemen. Het is beschikbaar tussen 07:00-10:00 en wordt denken we om 07:00 neergezet en niet meer aangevuld. Standaard is er jam als beleg en een broodrooster zodat ook brood van 4 dagen oud nog eetbaar is. Verder staat er een kan water en een kan jus. De melk was helaas al op en in het hokje is geen personeel aanwezig. Op=op dus. Maar we klagen niet, ontbijt staat niet benoemd dus het is extra en toch leuk dat ze het aanbieden.

Na dit ontbijt, eh, broodje jam en glaasje jus zijn we koffie zijn we nog even naar de kamer gegaan om alles te pakken en klaar te zetten. Het is inmiddels 10:30 en we willen nog wel even wat zien voor we hier om 12:00 moeten uitchecken. We zetten dus de koffers, nog in de kamer, klaar en lopen richting een parkje hier in de buurt. Het is klein, maar heel mooi. Er staat een gebouw van de regering dat vroeger in gebruik was. Meerdere keren verwoest en telkens weer gerestaureerd. De rust die hier heerst (op de tjilpende krekels na die echt HERRIE maken) is heerlijk. Er zitten wat oude mannetjes onder een klein afdakje met wat schaduw een spelletje te doen. Het gaat er gemoedelijk aan toe, al kan eentje het niet laten met zijn slipper te slaan naar een ander.

We lopen het parkje uit en halen nog wat extra ontbijt bij het bakkertje waar we gister ook waren. We splitsen even op, Pascal en Noé brood, Devinho en ik koffie.

Inmiddels is het 11:50 maar omdat mijn koffie nog erg heet is en ik het niet -ToGo- heb besteld blijf ik zitten en loopt Pascal met de kinderen naar het hotel om uit te checken. Om 12:00 is mijn koffie op, ga ik nog even naar het toilet -boven- en op de terug weg word ik aangesproken. Een aardige jongen vraagt me of ik engels spreek, ik zeg dat ik me kan redden. Hij lacht; "Ik ook". Hij blijkt in de US te wonen, Texas. Hij studeert Engels, is voor vakantie een paar weken in zijn thuisland om zijn familie te bezoeken. Hij vervolgt zijn gesprek met het feit dat er maar weinig Koreanen Engels spreken. Ja, lach ik, daar waren we inderdaad achter gekomen. We kletsen nog wat tot ineens Noé op de trap staat: Mamaaaaaa... Ik werd gezocht. Noé heeft ook nog even geplast, we kletste nog wat en hij liep mee naar buiten, vroeg naar onze verdere plannen en begeleidde ons naar de metro halte waar we moesten op stappen richting ons volgende verblijf.
We zeiden hem gedag. Super leuk weer iemand aardigs ontmoet te hebben!

Er blijken behalve metro kaartjes (met een borg van ₩2000) nu ook muntjes in omloop te zijn voor dit gedeelte van Korea. We betalen ₩3800 voor 4 stops. Je koopt dus een kaartje en het maakt niet uit of je 20 haltes reist of 4. Een T-Money kaart blijkt wel veel voordeliger, maar elke keer als we daar aan denken is er geen verkooppunt. Straks dus maar wel even op zoek. Het is zoiets als de OV-chipkaart bij ons. Je betaald minder, kunt overstappen en het gebruiken voor al het OV ipv per vervoerder een nieuwe ticket te hoeven kopen.

Met het offline kaartje dat ik nog open had staan vonden we al snel de weg, alleen lag het motel een beetje verstopt achter een blokje en konden we er alleen via een zijstraatje komen. 13:00 - Gevonden...
Een chagrijnige mevrouw opent het kleine raampje. We bukken en begroeten haar vriendelijk. Ik krijg een kaartje in mijn handen geduwd en ze steekt 2 handen op met 5 vingers. ₩55000 bedoeld zei begrijp ik.... Pascal wil betalen met zijn creditcard en begroet haar ook vriendelijk waarnaar ze zijn creditcard uit zijn handen trekt en op het display wijst waar hij zijn handtekening moet zetten. Hij pakt rustig de pen maar het gaat haar niet snel genoeg. Jeetje! Wat een rare begroeting. Het lijkt wel van het ene uiterste naar het andere te gaan. Nog nooit zo extreem als in dit land valt me dit op.

De schoonmaakster lijkt zich een beetje te schamen en compenseert het door vriendelijk lachend met ons mee te lopen naar de kamer. Een klein kamertje met 2 stapelbedjes. Prima. De computer is hier een belangrijk ding. Hoe fijn ik het vind dat er overal een koelkastje staat en een airco aanwezig is, hoe totaal onbelangrijk de computer is die in de goedkoopste hostels aanwezig is. Ieder zo zijn prioriteit denk ik..

Het is inmiddels 36 graden hier met 40 graden als gevoel temperatuur. De Koreaanse jongen vertelde ook dat het in Texas warmer is dan hier qua temperatuur, maar lang niet zo heet en benauwd. Af en toe snak je echt even naar airco en loopt het zweet je dan nog over je rug. Vandaar ook dat we er voor kiezen even een uurtje op de kamer bij te komen en pas rond 14:15 weer naar buiten te gaan.

We pakken de metro terug naar het centrum. De halte waar we uitstappen heeft een groot overdekt winkelcentrum met airco en veel leuke winkeltjes. We besluiten hier lekker rond te kijken.
Ik koop een mini souveniertje voor mijn 4 kleine nichtjes en Noé voor haar beste vriendinnetje en een klasgenootje. Devinho heeft gister al iets voor zijn beste vriendin gekocht.
We drinken nog ergens een bakkie koffie, de kinderen een slushshake met stukjes er in en daarna lopen we nog een game hall in. Even air hockeyen, Devinho een parcours op de motor en Noé in de auto.
We maken nog een groepsfoto in een veel te klein hokje met zijn alle als leuke herinnering en gaan verder het giga winkelcentrum in.

Devinho trakteert Noé op een soft ijsje met bijzondere smaken van zijn laatste vakantie geld en daarna gaan we als verassing eten bij de Mc Donalds. We krijgen veel te zoute patatjes, die nog nooit zo lekker hebben gesmaakt! Zout, ja ZOUT! Want dat was ik vergeten te zeggen, maar zelfs het zout in het huisje van eergisteren (die in de bergen) smaakte zoet! haha.
Na een vette hap, lekker ongezond, gaan we met volle maag terug richting metro. Om 18:30 stappen we, na het vrolijke melodietje dat ik inmiddels heb vastgelegd op camera, in de metro om 4 haltes later weer uit te stappen.

Ik kreeg onderweg whatsappjes van de eigenaar van het appartement voor morgen in Busan. Hij vroeg me hoe laat we zouden komen, waar vandaan en met welk transportmiddel. Hij heeft een uitgebreide omschrijving gegeven hoe daar te komen. Het is ongeveer 15 minuten vanaf hier naar station en daarna nog 1:15 met de bus naar Busan station. Daarna nog een paar haltes metro. We zullen dus ongeveer 2 uur + wacht en zoektijd onderweg zijn.
De meeste Koreanen gebruiken overigens Talk, dus whatapp is niet veel voorkomend. Ook sprak de meneer goed engels en raadde ons ook de T-Money card aan. Gelijk op zoek zo als we uitstappen.

Bij de 7/11 om de hoek van het motel lopen we binnen. Helaas niet te koop bij deze mini vestiging. Bij de C2U wel maar die is 2km verderop. Komt morgen wel dus :)We kopen nog wat water en een bakje popcorn voor vanavond. Leuk en lekker al die andere producten uit proberen. Heel veel dingen hebben hier Cheesecake smaak, zoals ook de slushshake van Devinho vanmiddag en nu ook de popcorn.

Nu lekker naar het Motel. Douchen, of nee, er is een bad! De kinderen dus in bad, wij douchen en daarna film kijken via Netflix vanaf de laptop welke we aansluiten op de tv. Ideaal! We zitten op de account van mijn broer, die kreeg vanmorgen een melding dat iemand zich had aangemeld vanuit Zuid-Korea en of dit wel klopte!? Haha, betrapt!

Iedereen een mooi weekend toegewenst!