Dag 10 - Andong -> Gyeongju

Vanmorgen rond een uur of 07:00 wakker. Toch nog redelijk geslapen met zijn vieren op drie matjes!
We besloten de was, die inmiddels door de hele kamer en badkamer hing, gelijk maar op te vouwen en de koffers te pakken. We wisten immers niet wat voor reis ons te wachtten stond en de bushalte was in de buurt van de locatie waar we wilde ontbijten.

Helaas was de was nog licht vochtig maar dat droogt wel in de koffer of op de volgende locatie. We zaten 09:10 bij A Twosome place, een tentje waar we gister ook hadden ontbeten maar dan op een andere locatie. Devinho koos voor veilig en bestelde de bacon, cheese, erg toast met een extra latte voor mij. Pascal koos voor de Chicken toast met een americano en ook deze viel goed in de smaak. Ik koos weer voor de blueberry bagel met roomkaas, Noé had Sweet toast with fruit en Maple syrup. Geef dat kind iets met fruit en ze is dolblij! We zouden daarna nog wat drinken gaan halen voor de kinderen bij het zaakje waar we gister avond ook hadden gegeten. Helaas was er alleen een schoonmaker en dus hadden ze geen yoghurt smoothie.

Tijdens het ontbijt hadden we wifi van de koffie zaak en ontving ik een mail van de eigenaar. Die wil vast weten hoe we de betaling zouden regelen!
We hadden niets meer gehoord, niet van de eigenaar, die gister niet in de buurt was, en ook niet van boeking.com. Om nou het geld cash in het appartement achter te laten leek ons geen goed idee dus besloten we later contact op te nemen om het per PayPal of bank te regelen. Er stond niets in over de betaling, maar dat hij was aangekomen in de buurt en hij vroeg of we hem nog ergens voor nodig hadden en dat we dan konden mailen. Ik mailde terug dat we al weg waren uit het appartement en onderweg naar de volgende locatie. Al snel kreeg ik mail terug: of hij ons ergens kon afzetten, bij bijvoorbeeld een bus of treinstation in de buurt. Wat aardig!

Aangezien we geen idee hadden hoe en wat zou dit natuurlijk erg handig zijn, en ter compensatie van de mail van gister dat hij helaas niet in de buurt was en we dus maar met 3 mini handdoekjes moesten douchen en het met 3 slaapplaatsen moesten doen besloten we het aanbod aan te nemen. Daar kregen we geen spijt van!

Hij mailde terug dat hij er gelijk aan zou komen en er met ongeveer 15 minuten was. Het was inmiddels 09:30 en we hadden net ons eerste slokje koffie op, dat werd dus opschieten. Ik besloot snel te gaan plassen. De koffie konden we altijd overgieten. Bij terugkomst zat er al een meneer naast Pascal. Slik, dat is snel! Ik begroete hem vriendelijk en hij vroeg, alles door middel van een vertaal app, waar we naar toe moesten. Ik liet hem de volgende locatie zien en na het raadplegen van zijn 9292ov app voor Zuid-Korea (die wij helaas niet kunnen gebruiken) bleek dat we de bus moesten hebben van 13:55. Hij zou ons naar de bus terminal brengen waar we de bus moesten nemen. Top!

Via de vertaal-app Papago (super handig trouwens, hij spreekt Koreaans in en het komt er engels vertaald uit) vroeg hij of we verdere plannen hadden. "Ehm, nee!" Wij hadden natuurlijk onze dag ingesteld op zoeken en reizen en wisten nu in 1x hoe en hoe laat.
Andong staat bekend om een volksdorpje "Hahoe folk Village". We hadden daarover gelezen en hadden het er gister nog over dat het jammer was dat we eigenlijk geen tijd en mogelijkheid hadden dat te bezoeken. Het bleek in de buurt en hij vroeg of hij ons daar naar toe mee mocht nemen. Natuurlijk! Super leuk.

In de auto communiceerde we nog steeds via de app. We gingen eerst naar de bus terminal waar Myongsoo Kim (bijna de helft van de 51 miljoen Koreanen heet "Kim", "Lee" of "Park" van hun achternaam) samen met Pascal de kaartjes kocht en alvast verwees waar we straks moesten opstappen. Daarna gingen we weer rijden en stopten we aan het begin van de weg op weg naar het dorpje. Er was daar een klein werkplaatsje waar ze met de hand maskers maken. Andong staat bekend om zijn maskers, het is hier onderdeel van de lokale traditionele cultuur en er worden zelfs festivals gehouden!

Noé wilde graag een ketting van zo'n handgemaakt masker. Er zijn er 9 hier "bekend" in het dorp. Zij koos voor Jung. Hij brengt haar geluk en bescherming heeft ze bedacht. Bij deze is Jung dus omgedoopt tot geluksbrenger en bescherm ketting.
De meneer die ze maakt is ook acteur. Er zou om 14:00 een show gegeven worden. Helaas voor ons zouden we dan al in de bus zitten.
Er werd nog gekeken hoe laat de volgende bus zou komen, dit zou 2 uur later zijn en we moesten ook 1:45 rijden dus we kozen er voor de geboekte kaartjes te behouden en de show over te slaan.

We voelde ons wel echt VIP want met onze persoonlijke Koreaanse gids, die ons overal zo naar binnen sluiste en we geen moment het gevoel hadden dat dit met bedoelingen was (zoals je bijv. wel in Thailand hebt, stap in een tuktuk en je rijdt zogenaamd langs een winkel om even te kijken en waar het de bedoeling is dat je dan iets koopt). We kregen echt gewoon wat leuke informatie, stapte weer in de auto en reden verder. De volgende stop was het masker museum.

De maskers in dit museum zijn in de loop der jaren gebruikt in traditionele maskerdansen. Allemaal uniek en heel mooi gemaakt. Van hout, van leer, geverfd, kaal, beest, demon, menselijk..
300 Koreaanse maskers en 500 maskers uit 30 overige landen. Daarnaast ook nog 300 andere folklore/kunst voorwerpen.
De meesten zijn in vitrines geplaatst om ze nog langer te bewaren. De collectie is werkelijk heel mooi tentoongesteld met goede (en leesbare!) uitleg erbij. Deze stop, hoe kort ook, weer zonder entree te hebben betaald, was zeker de moeite waard!

We stapte de auto weer in en reden verder het dorpje in. Hij vertelde ons dat je straks helaas uit de auto moest en in een bus over moest stappen. Daarvoor moest je een kaartje kopen. We zeiden dat dit geen probleem was, maar nog voor de laatste letter was uitgesproken, moest hij lachen en sprak hij via de app in "We just pass by".

Hij was zo door de poort gereden met zijn auto. De smalle straatjes van het dorpje zijn niet gemaakt voor auto verkeer. Vast de reden waarom de meeste mensen ofwel lopend ofwel in een golfkarretje rond reden. We stopte op een parkeerplaats en liepen wat rond. Er wonen hier dus nog echt mensen. Het is een soort van Zaanse Schans maar dan in Zuid-Korea. Super leuk hier even te zijn geweest. Na een half uurtje stapte we weer in en reden we verder. We hadden vertrouwen. De meneer wist hoe laat en waar we moesten zijn dus lieten we alles gebeuren.


Hij maakte een korte stop, stapte uit, gebaarde ons even te blijven zitten en kwam terug met Ijskoffie en Ijsmelk voor ons. Zo lief! We reden weer verder en er bleek even verder op een prachtige berg, te beklimmen in 10 minuten met adembenemend uitzicht over het dorpje wat we zojuist hadden bezocht. Het was even zweten, geen stenen, of aangelegd paadje met grind, maar gewoon zand, wortels en losse steentjes. Een hele klim omhoog maar het was het waard. We maakte een foto en gingen weer naar beneden. Ondertussen werd, ondanks de taal barrière, het contact steeds leuker. Ook tussen de kinderen en hem klikte het goed. Hij vroeg ze terug te komen als ze later groot waren en vertelde ons dat hij het jammer vond dat we niet meer tijd hadden om door te brengen. Hij had ons nog veel meer willen laten zien.

Inmiddels was het 12:15 en vroeg hij -nog steeds communicerend via de vertaal-app- of we al plannen hadden voor de lunch. Nog steeds niets gepland. Pascal zei dat als hij iets wist dat dat prima was voor ons. "Ok. follow and trust me!". We stopte langs de kant van de weg in een traditioneel restaurantje die vol zat met lokalen. Er stonden rijen met slippers voor het opstapje, vele lage tafeltjes en een stapel kussentjes. De mensen zaten hier in kleermakerszit heerlijk te eten.
Er werd wat gekletst, waarschijnlijk gaf hij de boodschap dat we een beetje haast hadden en al snel werd ons een tafel gewezen en zaten we op de grond.

Ik wist niet waar ik kijken moest, links en rechts, voor me en achter me, 5 man had binnen 5 minuten een tafel vol eten gedekt.
Schaaltje sla hier, schaaltje zuur daar, voor iedereen een bakje rijst, in het midden centraal van de tafel was een gasbrander waar het kroonstuk op werd geplaatst. Een schaal met rauw vlees met daarop een berg groente, een soort taugé, transparante slierten noodles en paddestoelen. Er omheen bouillon.
Er lagen 5 natte doekjes. Deze gebruik je voor het eten om je handen schoon te maken. Daarna starten we met eten, het was rundvlees en veel spicy dingetjes maar we hebben alles geproefd en het was ontzettend lekker. Devinho heeft zelfs een hapje van een groene peper genomen (waar hij diezelfde seconde nog spijt van had).

We gingen even plassen, waar een oude oma met de deur open zat te poepen hahahaha, en wilde vervolgens gaan betalen als bedankje.
Bij terugkomst van het toilet bleek de meneer dat al gedaan te hebben. Alweer zo lief! We overlegde even snel hoe we dit dan konden oplossen. Eerder had ik bedacht hem ₩20.000 te geven als bedankje voor zijn bemiddeling met het ov, het transport van a naar b en zijn tijd en rondleiding, maar nu met het eten er bij (hij alleen en wij met zijn vieren) besloten we ₩50.000 aan te bieden. We weten dat het hier niet gebruikelijk is, maar ik wilde op de één of andere manier toch aantonen hoe we het waardeerde dat hij zoveel met ons ondernam. We hadden ons wel een beetje ingelezen in de gebruiken en gewoontes hier. Als hij het zou weigeren dan is het wel gebruikelijk dat te accepteren, net zoals dat de gene die je uitnodigt voor een etentje, ook de gene is die betaald. Toch voelde het Teveel, hij had het al lang goed gemaakt.

Toen we om 13:40 aankwamen bij de busterminal boden we het geld aan, maar zoals we stiekem al hoopte (en dan niet om het geld maar om de oprechtheid te voelen) weigerde hij het geld. Hij had dit niet gedaan met bijbedoelingen, maar echt om ons een leuke dag te bezorgen, iets van de cultuur, van ZIJN geboorteland en provincie te laten zien. We bedankt hem nogmaals, hij knuffelde ons en we liepen naar de bus. Nog snel een flesje water gekocht. Nou ja, water, ijs. Ze hadden de flesjes water hier in de vriezer gelegd. Ideaal, zo ontdooit met dit weer en zo heb je constant een slokje koud water.

Om stipt 13:55 vertrok de bus. We hadden gelukkig vaste zitplaatsen en zaten dus met zijn vieren bij elkaar. De bus had airco en ruime zit plaatsen. Het zou 1:45 duren en dat klopte. Om 15:40 kwamen we aan op het busstation van Gyeongju. We zijn daar eerst even bij een koffiezaakje gaan zitten waar we probeerde uit te vogelen met wat wifi hoe we nu op de juiste locatie kwamen. Als het goed is waren we in de "buurt", maar ja... Hoe ver of dichtbij? Het bleek lastig te vinden dus vroeg we het aan een aantal voorbijgangers. Het beste antwoord gaf als resultaat dat het ongeveer 18km ver weg was en ongeveer 27 minuten rijden. Maar we konden er niet komen met het ov dus besloten we maar een taxi te nemen.
Een vriendelijk, zingende taxi chauffeur bracht ons voor ruim 20.000 won naar onze bestemming via een kronkelweggetje hoog in de bergen. Het uitzicht en pension, super leuk om te zien! Locatie ten opzichte van winkeltjes en restaurantjes... Ehm rot!

We kregen de sleutel en de kamer, welke bijna €150 kost voor 1 nachtje, bleek een twee persoonsbes te hebben. In de hoek lagen dit keer 2 dekentjes en 2 hoeslakens. De mevrouw die meeliep glimlachte vriendelijk. Wij vroegen haar waar de kinderen moesten slapen en tot onze schrik bleek dit op de twee dunne dekentjes te zijn. Het hotel wat we origineel geboekt hadden, voor €70, had onze reservering geannuleerd waardoor we van booking.com mochten kiezen uit twee alternatieven. Zij vergoeden dan het verschil in prijs.
Ik had gekozen voor een "Deluxe 4 persoons suite", ook weer voor 4 volwassenen. Alles is ingericht voor twee, qua bordjes, bestek, bed, tafel, stoelen enz. Toch wordt het dus verkocht als 4 persoons kamer en wordt er geen woord gezegd over bedden. Of beter gezegd; Het gebrek hieraan.

Gelukkig wel een zwembad. De kinderen hebben zich dus snel omgekleed en zijn het zwembad ingedoken. Wij hebben even rondgekeken. De ligging en het uitzicht is prachtig. Na de betaling van (Auw!!) €150 zagen we een soort van keukentje. Inmiddels begrepen we dat de mensen van dit pension ook geen engels spraken en gelukkig hadden wij de Papago app ook gedownload. We vroegen of we daar straks misschien iets konden eten of drinken. Ze kwam met een blikje bier en flesje .... (onduidelijk), dat was het. Eten was niet mogelijk. Wel kon ze ons naar een restaurantje brengen.
Ze liet even zien op de kaart waar de restaurants lagen en dat was echt een flink stuk verder op.
We besloten te vragen om een supermarkt. We hadden namelijk een elektrisch plaatje om iets op te warmen, een koelkast voor eventuele koel boodschappen en een tafeltje om aan te eten. Dan hoefde we ook niet weer met de taxi terug.

We hebben de kinderen nog een uur laten zwemmen, en na het douchen en omkleden zijn we met de mevrouw naar het dichtstbijzijnde (15 minuten rijden) supermarktje gegaan. Worstjes, broodjes, eieren, cheddar, boter, ijsjes en voldoende water. Zo moet het lukken. Morgen voor 11:00 moeten we alweer uitchecken en wil ze ons naar het bus station brengen. Dat is dus wel echt heel vriendelijk gelukkig weer en scheelt ons weer een stukje planning qua taxi rit en vervolgens zoeken naar de bus, zij brengt ons en zegt ons waar we naar toe moeten.

Het is inmiddels 21:30 en ik ga ook lekker douchen. Dan nog een spelletje en snel slapen. De kinderen kunnen dan morgen nog even genieten van het zwembad, met uitzicht EN glijbaan voor we weer verder reizen!

Liefs voor jullie allemaal!