Dag 9

Na een goeie nacht waarin Bodhi het grootste gedeelte van de nacht in zijn eigen bedje heeft gelegen en goed heeft geslapen werden we om 6:15 wakker. Devinho en ik zijn eruit gegaan en lekker met hem in de tuin gaan spelen en zingen. Het leuke is, er zijn altijd wel andere vroege vogels en inmiddels kent iedereen zijn naam. We horen dus regelmatig: "goodmorning Bodhi!"
Er is hier een ukalele en die vindt Bodhi helemaal te gek om te bespelen. Ook is kiekeboe achter de stapel dakpannen erg leuk om te doen.

Om 8:00 zijn we gaan ontbijten bij het ontbijttentje. Een zoet ontbijtje met jam en vers gebakken broodjes voor de kinderen. Broodje hummus voor Bodhi, Pascal zijn Bacon sandwich en ik een overheerlijk broodje geitenkaas.

Achteraf bleek dat ze opnieuw het broodje van Bodhi niet berekend had. Zo onwijs lief.

Bodhi was alweer snel moe en is om even voor tienen alweer in slaap gevallen. Dat was opzicht wel heel fijn want we hebben een lange middag voor de boeg met de elektrische stapjes.
Om even over 12 en werd hij wakker en zijn we ons gaan klaar maken om richting het centrum te gaan.

In het centrum hebben we eerst (eindelijk) de kaartjes gepost en daarna zijn we bij het leuke bakkertje met terrasje gaan zitten en hebben we geluncht. Er zijn heel veel duiven daar en Bodhi is er helemaal gek van. Hij vindt ze fantastisch en kruipt de hele tijd achter ze aan. Zo leuk om zijn oogjes te zien stralen.

Vanaf het bakkertje was het nog 10 minuten lopen naar de vestiging waar de e-scooter tour begon. Ik had gekozen voor de Zemun tour. Zemun is een wijk in Nieuw Belgrado wat bij veel reisblogs als tips gegeven wordt en stond dus ook op mijn lijstje om naar toe te gaan. Twee in één dus!
We waren er om stipt 14:00 waar bleek dat er nog twee andere mensen mee gingen.
Later bleek 2 amerikanen, een oom (ergens in de 60?) met zijn neefje (begin 20), erg aardige mensen! Noé heeft nog even geoefend in het straatje voor de deur, ik heb Bodhi in de draagzak gedaan en daarna zijn we van start gegaan.

Onze gids Marco vertelde heel veel en was erg aardig. Eerst de lange brug over de Donau over met de step. Toch een hele andere beleving dan vanuit de bus of taxi. Daarna kwamen we langs de boulevard bij Lido Beach. Inmiddels waren we 50 minuten onderweg en Bodhi in slaap gevallen maar omdat het zo onwijs warm was (35 graden) zijn we al snel even op een terrasje gaan zitten met uitzicht over de Donau. Water, water, water, dat is met zulke temperaturen echt waar je lichaam naar snakt en dus ging er 1,5 liter in met zijn 3tjes. Pascal had een lekker biertje en Bodhi zijn eigen beker water mee zodat we veel drinken konden aanbieden onderweg. En dat kon ook gelukkig dus vele stops.

Na een klein half uurtje zijn we weer verder gegaan. Eerst te voet, want we moesten onwijs stijl klimmen en het waren straatjes met klinkertje waarop het onmogelijk is om met de step omhoog te komen. Onderweg zagen we huisjes in Duitse stijl. Deze zijn gebouwd tijdens de 2e wereld oorlog toen de Duitsers daar zaten met hun families. Boven aan werden we beloond met 2 prachtige kerkjes en aan de achterkant van de kerk een prachtig uitzicht over Nieuw Belgrado.

Daarna zijn we nog over een pleintje gereden waar dagelijks vlooienmarkten zijn. Dat is dus nog wel leuk om een keertje terug te gaan. Alles is daar gebouwd in Oostenrijkse stijl. Een stuk mooier als het grauwe oude centum van Belgrado waar we overigens de schoonheid absoluut van in zien want als je naar boven kijkt zie je prachtige gebouwen met mooie vormen, balkonnetjes en ornamenten. Helaas zijn alleen 9 van de 10 gebouwen oud en vervallen. Grauw, grijs, vervallen..

Later zijn we nog langs verschillende scholen en andere belangrijke gebouwen gereden. Ik heb niet alles mee gekregen want we hadden het voornamelijk heel warm en Bodhi was aan het zingen of vertellen op mijn rug waardoor ik hem tijdens de stops ook wat aandacht wilde geven.

Uiteindelijk maakte we om 17:30 de laatste stop waarna we in één keer zijn terug gereden naar het oude centrum van Belgrado waar het kantoor en start- en eindpunt lag van de tour.
De batterij van de witte e-scooters die de Amerikaanse meneer en ik stonden nog maar op 1 streepje dus hadden wat moeite met de klim op de terugweg om de brug op te komen en later ook de kleine straatjes in het centrum, maar met een beetje hulp met zelf steppen ging het nog net.

We kwamen rond 17:55 weer terug bij het start punt, hebben betaald en zijn op zoek gegaan naar wat te eten. Vooral Noé wilde heel graag een keer bij de Mc. Donalds eten. Pascal ook maar die had zijn broodje van vanmorgen nog die hij wilde op eten dus we moeten nog een keertje terug voor een burger voor hem.
Devinho en ik hebben een heerlijk pasta gegeten en Bodhi van ons mee gegeten. Er is in het winkelcentrum een soort food-food-plaza dus we konden gewoon gezellig samen zitten.

Op de terug weg zijn Noé en ik nog naar de supermarkt geweest voor iets lekkers te drinken, water en een chipje en Bodhi een banaan. In het hostel snel nog even oma gebeld en toen gaan douchen. Bodhi was dood op, het was inmiddels 20:15. Hij sliep snel. Wij hebben nog even de slimste mens gekeken via de Ziggo app op de laptop en zijn daarna ook gaan slapen.