Dag 5 Gapyeong -> Cheongpyeong

Vanmorgen ging de wekker om 08:30. Eerst even gedoucht, tanden gepoetst en ontbeten om vervolgens snel alle spulletjes bij elkaar te zoeken en de koffers dicht te doen. Om 10:00 zijn we richting station Gapyeong gebracht door de lieve meneer van Charm Pension. Vanaf daar hebben we de trein gepakt voor 2 haltes naar Cheongpyeong.
Wat ik nog niet eerder verteld had, maar zeker het benoemen waard; Je hoort hier een geweldig leuk en vrolijk muziekje als de trein er bijna aan komt! Ook is alles super veilig, er is een wand met plastic schuif deuren ter hoogte van waar de deuren van de trein stopt. Deze gaan pas open als de trein stil staat. Binnen in de trein zijn allemaal schermpjes met het volgende station en een pijl aan welke kant het perron is. We moesten helaas best lang wachtten dus hadden de trein van 11:00. Op station was het even zoeken dus hebben we eerst een kopje koffie gedronken om daar te vragen of de mevrouw van het koffie tentje een taxi wilde bellen. Ze vroeg ons waar we heen moesten. Toen ik het liet zien heeft ze met handen en voeten uitgelegd dat het maar 10 minuutjes lopen was en welke kant we op moesten. Met een offline kaart en haar uitleg zijn we na de koffie de juiste kant op gelopen. Via een binnendoor weggetje, over het zand en de stenen hebben de mannen de koffers erheen gesleept. Pascal en Devinho zijn shirt waren drijfnat.

Omdat het pas 11:20 was konden we nog niet inchecken en dus hebben we vriendelijk gevraagd of we de bagage mochten achter laten. Dat was gelukkig geen probleem. Toen we terug liepen naar het station zag Devinho een bus met daarop Nami-Island net weg rijden. Toen we gingen informeren en ze ons een tijdsschema liet zien bleek dat inderdaad de juiste bus te zijn. Een soort Hop on-Hop off bus, voor ₩6000 p.p. voor volwassenen (€4,80) en ₩4000 p.p voor de kinderen (€3,20) konden we de hele dag in en uitstappen waar we wilde. Helaas moesten we wel een uur wachtten dus zijn we ook maar even gaan informeren bij een taxi, Helaas zou dat (enkele reis) ₩30.000 kosten dus hebben we er voor gekozen om nog wat water te halen en in de schaduw te gaan wachtten.
Het was vandaag ongeveer 34-35 graden maar voelde echt veel heter aan, het is super benauwd en er staat weinig wind, maar goed met onze mini ventilator en voldoende water slaan we ons de dag wel door.

om 12:25 was daar de bus en na een (helse) rit door de bergen die 50 minuten duurde, maar zeker 3 uur leek kwamen we, vooral ik, kotsmisselijk maar dankbaar aan. We zijn eerst gaan informeren bij het ziplinen, en zowaar zagen we daar het vriendelijke meisje die we 2 dagen eerder bij het station van Gapyeong hadden ontmoet en zo haar best deed ons te helpen. Ze bleek daar te werken.
We hebben kaartjes gekocht voor de family course, de langste baan, die 30-40km p.u. gaat en ongeveer 1m30s duurt. We moesten ons een uur later melden om 14:15.

We zijn dus nog even gaan lunchen. Wij gingen voor veilig, een classic toast met mozzarella, maar Devinho koos Purple potato bread. Beide erg lekker, alleen jammer dat als je denkt een hartig broodje te nemen het weer zoet is doordat ze er een honing onder smeren.

Na de lunch terug naar de toren waar we nog 5 minuten moesten wachtten, daarna werden we opgeroepen in de rij te gaan staan. Alles gaat in Zuid-Korea heel gestructureerd en netjes. Het is een lang van regeltjes, maar het is er dan ook super netjes en schoon. Op straat zul je geen vuilnis vinden (ondanks dat er nauwelijks prullenbakken staan).

Je gaat in groepjes van 5/6 personen naar boven met de lift in een hoge toren, en op de bovenste verdieping (Familycourse) of ena bovenste (andere parcours die korter is maar dubbel zo hard gaat) stap je uit.
Je krijgt een korte instructie hoe in te stappen en je moet losse spullen uit je broekzak halen en in een tasje doen die gezekerd wordt aan je tuigje. Pascal en Devinho gingen eerst. Er gaan twee lijnen naast elkaar tegelijk naar de overkant. Noé vonden het toch wel erg dichtbij komen en de spanning die ze plots kreeg in de lift omhoog, omdat ie toch wel heel hoog ging, kwam er boven uit toen Pascal en Devinho weg waren. Ze moest huilen, ik bekende haar ook best een beetje zenuwachtig te zijn en een kriebel in mijn buik te voelen. Toen blies ze haar spanning weg en voor we het wisten werden we geroepen. Ik gaf haar een kus en high five en we gingen beide zitten. Telefoon in de aanslag en gefocust op hoe de mondhoeken van Noé stonden gleed ik weg. Voor ik goed en wel om me heen kon kijken en bewust kon genieten was het einde alweer in zicht waar Pascal en Devinho ons met een grote lach opwachtte. Omdat Noé wat lichter is duurde het wat langer voor zij binnen was en konden we haar met zijn drietjes opwachtten. Zoals op de foto (op Facebook) te zien, kwam ook zij met een grote lach aan. Ze vond het fantastisch. Fiew! Geen loedermoeder, maar zoals een jongen op de boot terug zei "You kids are Lucky with parents like this". Mooi dat we ze dit kunnen meegeven.

Na een wandeling over het eiland, het aanschouwen van de prachtige natuur, vele foto's (we waren niet de enige, haha!), het zien van eekhoorntjes, Libelles, konijntjes en struisvogels, hebben we nog een kaartje geschreven, een ijsje gegeten en zijn terug gegaan met de ferry. De Zuid-Koreanen hebben ook vakantie sinds 2 dagen en dat is overal goed te zien. Supermarkten, maar ook aan de hoogseizoen prijzen en drukte bij toeristische attracties. We waren dus niet de enige toerist, wel de enige Europeanen, of überhaupt niet-Aziaten.
Wel super leuk om ook wat meer contact te hebben omdat de jongeren in ieder geval hun best doen je te verstaan en een paar woordjes te praten of wat aan je te vragen.
Het is grappig dat de 35+ ers gewoon in het Koreaans tegen je beginnen te praten, na een heel verhaal zonder verbale reactie van onze kant, gewoon rustig verder praten. We lachen maar wat terug, gebaren dat we het niet begrijpen, maar ze blijven praten. Het is best schattig eigenlijk.

Om 17:25 hebben we de bus terug gepakt en om 18:15 kwamen we aan bij het bus station van Cheongpyeong. Daar zijn vele restaurantjes en hebben we wat gegeten. We hadden maar een half uurtje, omdat we dan de volgende hop on-hop off konden nemen die bij het treinstation stopt en dus op loop afstand van ons (Egg) hostel.
Bij aankomst werd er gevraagd of we al gegeten hadden, ja dus, maar toch mochten we allemaal proeven en proberen van het Koreaanse eten dat ze met stokjes op de grond zaten te eten. Zo gastvrij en juist misschien wel in een kleinere accommodatie dat je dit aangeboden wordt. Na het proeven zijn we naar de kamer gegaan, heeft Devinho de boel nog even kort verkend en had een wasmachine gezien. Top! Gelijk gevraagd, en natuurlijk mochten we een wasje draaien. Ze heeft hem zelfs voor ons aangezet. De was hangt inmiddels te drogen en wij gaan nog even een spelletje "mens erger je niet" spelen voor het slapen. Morgen een reisdagje want we moeten verder naar beneden voor de accommodatie die we over een paar nachtjes hebben geboekt. Morgen dus maar even uitvogelen wat dan een handige en leuke plek is of waar we stranden.

Heb een mooie dag allemaal!