Dag 6 - Cheongpyeong -> Seoul

Daar zijn we weer.
Vandaag zouden we een reisdagje hebben, maar vanmorgen na het ontbijt (lees: Broodje + jam, smeren met stokjes en stick met oploskoffie) bleek dit niet erg praktisch te zijn.
We kregen voor we weg gingen nog een traditioneel Koreaans ontbijt drankje. Rijst water met rietsuiker, mier zoet maar wel lekker :)
De mevrouw van het hostel vroeg hoe laat we uit wilde checken, waar we eerst dachten dat ze ons weg wilde hebben, bleek ze ons een lift te willen geven naar het station. Het was even proppen met de koffers in haar iets te kleine auto (of onze iets te grote koffers) lukte het uiteindelijk, met een beetje geweld, toch. Weer zo gastvrij en vriendelijk!!

Terug naar het station, we zaten dus in Cheongpyeong, zo'n 50km rechts van Seoul en wilde van daar uit naar beneden in de richting van Andong (met 2 tussenstops), maar dit bleek niet mogelijk. We moesten sowieso eerst terug naar links, naar Seoul om vervolgens af te buigen naar rechts onder vanaf daar.

Met behulp van een hele aardige meneer die bij de poortjes (net als de ov-chip bij ons op de stations) werkte, hebben we kaartjes gekocht voor de trein om vervolgens over te moeten stappen op de metro.
In de trein heb je blijkbaar 1e klas, 2e klas en sta plaatsen, wij hadden voor ₩6400 (nog geen €5) 4 sta kaartjes. Ongeveer 45 minuten later stapte we uit en besloten we hier de eerste stop dan maar te maken. De overnachtingen zijn een stuk duurder dan we gebudgetteerd hadden dus kozen we voor Seoul, omdat dit een grote stad is met veel accommodaties en dus ook veel met een lagere prijs.
Op het station bleek een heel groot winkelcentrum van 6 verdiepingen. De kinderen zagen Dunkin Donuts, en gezien ze in Nederland zulke dingen echt niet krijgen, en het vakantie is, mochten ze een donut uitzoeken. Wij hebben ook even een goed kopje koffie gedronken en gelijk even gezocht op de wifi naar een betaalbare overnachting plek,

De gene die we eerder hadden gezien was helaas volgeboekt. We hebben overwogen om gewoon met de koffer rond te gaan lopen en ergens binnen te stappen, wellicht goedkoper, maar met een gevoel temperatuur van 39 graden en een niet al te -waterpas aangelegd- trottoir kozen we voor veilig en dus online boeken. Het risico dat het ofwel vol zit, of niet aan onze (hygiene) eisen voldoet, we lang moeten zoeken of de prijs alsnog te hoog is, is natuurlijk aanwezig dus maar niet gedaan. We vonden een hele slaapzaal met 4 stapelbedden en dus 8 slaapplaatsen. Een ruime kamer met eigen badkamer in een hostel. De hostels zijn hier bijzonder schoon en standaard met airco, Gelukkig ook een eigen badkamer en voor iets meer dan €50 was dit een betere optie dan de goedkoopste van €85 een kilometer of 40 meer in de richting. Dan morgen maar wat langer reizen.

We zijn met de metro verder gegaan en na enige discussie bleek dat we daar te vroeg waren uitgestapt. Vanaf daar konden we met de bus verder, geen probleem. Deze komt elke 7 minuten en stopte 5 minuten lopen vanaf het hostel. Onderweg hevige regen en onweer buien en even niet opgelet of afgeleid door een halte met andere benaming dan op onze informatie stond, miste we een halte en stapte we dus met onze bagage een halte te ver uit. Op dat moment kwam het met bakken uit de hemel vallen. Een tropische regenbui zoals ze dat zo mooi noemen. In de hitte van 36 graden door het warme water van de regenplassen lopen in je korte broek of jurkje met slippers.
Omdat het nu echt hoosde schuilde we even onder een klein zonneschermpje dat uit hing bij een winkeltje. Het onweer maakte een hoop herrie en vond Noé heel eng dus die begon te huilen.
Dit werd opgemerkt door de jongen die in het winkeltje stond en deze twijfelde geen moment, deed de deur open en wenkte ons naar binnen. Hij deed de airco wat zachter zodat we niet ziek werden, doorweekt en in de koude lucht, en zei ons te gaan zitten.
We kregen een schoon handdoekje om ons een beetje af te drogen en het wifi wachtwoord zodat we konden navigeren en vertalen.

Hij zocht voor ons op waar we heen moesten en het zou een kwartiertje lopen zijn, maar ja doorweekt en door de regen met bagage... We vroegen hem een taxi te bellen. Dit lukte telefonisch niet na een aantal keer proberen en dus liep hij met zijn paraplu naar buiten en liet ons droog binnen wachtten. Na enige tijd stopte er een taxi maar na wat discussie bleek het excuus dat onze koffers te groot waren.. Ik denk dat het kwam omdat we inmiddels behoorlijk nat geregend waren en het natuurlijk nog steeds hard regende. De taxi chauffeur zou dan toch zijn klep open moeten doen. Helaas dus geen taxi. De rest die hij probeerde aan te houden namen namelijk niet eens de moeite om te stoppen.

We bedankte de jongen vriendelijk, checkte nog even met hem of het echt "maar" een kwartiertje lopen was en zeiden wel te gaan lopen. De jongen wenkte ons te wachtten, pakte zijn paraplu en sloot zijn winkel af. Wat gaat hij doen? "Hij helpt ons vast een stukje op weg, wat aardig!" riep ik nog. Hij wenkte Noé bij zich onder de paraplu en samen hielden ze die vast. Hij liep samen met haar en met zijn navigatie op de telefoon voor op en wij er achter aan met de bagage. Maar hij bleef lopen en lopen, meerdere bochten, stoplichten en wegen oversteken. Smalle straatjes in en 10 minuten verder besefte we dat hij ons helemaal tot aan het hostel zou brengen. Wow, wat ontzettend lief en bijzonder dit! Een minuut of 16 later stonden we voor het hostel en dacht ik aan zijn weg die hij nog terug moest, de winkel die hij voor ons had gesloten en de klanten die hij misschien wel was misgelopen omdat hij er voor koos om ons te helpen. Een groot gebaar. Ik wilde hem voor zijn moeite en vriendelijkheid iets geven, hij lachte hardop en wimpelde het af, schudde zijn hoofd, maakte een kleine buiging, zoals ze dat hier zo mooi doen, en liep weg. We riepen nog "Kamsa Hamnida" (Dankjewel) en liepen bezopen het hostel in. Even slikken en mijn tranen weg pinkend, werden we hier al even hartelijk ontvangen. Na een papiertje te hebben ingevuld, mochten we op onze leen slippertjes (altijd eigen slippers of schoenen uit en leen slippers - soms beschimmeld en wel- aan) een half uur te vroeg naar onze kamer en kregen we ook nog een zakje met 4 welkoms-koekjes en chocolaatjes!

Het was inmiddels 14:30 en na even bijkomen en facetimen met oma
zijn we de buurt even gaan verkennen, wat gaan drinken (betaalbare koffie gevonden!!) en daarna hebben we avond gegeten bij de Subway. Even niet zo exotisch maar wel lekker! Inmiddels is het 19:00, zijn de kinderen en Pascal al gedoucht en ga ik ook zo.
We hebben een biertje, wat lekkers drinken en chippie gehaald bij de 7eleven en gaan zo lekker film kijken. Daarna de kinderen lekker slapen en Pascal en ik even uitvogelen wat de handigste optie is voor morgen. Waarschijnlijk een lange reisdag.

Ik wil wel even zeggen dat ik het super leuk vind dat er steeds meer mensen bij komen die onze reis volgen, er van genieten dat ik schrijf wat we beleven en ook nog de moeite nemen een reactie plaatsen, hier of op Facebook. Heel tof om te zien!
Tot morgen!